marcinnowak.eu | blog | fotografia | wideo
Kuesta. Namiastka Azji za twoją miedzą
Wyjazd na Ponidzie nie skończył się dla mnie szczęśliwie. Kontuzja i wielotygodniowa rehabilitacja, ale o tym miejscu długo nie zapomnę. Bo to jedno z tych miejsc, które nie wzbudza żadnego uczucia o 99% osób, bo… 99% tu nie dociera. Zawsze mówię, że trzeba tylko wiedzieć, czego się szuka i czego oczekuje. A znalezienie, będzie największą nagrodą.
Rezerwat Skotniki Górne, do którego dość ciężko trafić, chroni fragment zmysłowej, pachnącej a jednocześnie wyniosłej kuesty. Przyjęło się w tym miejscu, że kuesty gipsowej.
Część z Was zapewne zastanawia się, co to jest kuesta? To spolszczona nazwa krawędzi tektonicznej, powstałej w wyniku osiadania z jednej strony warstw powierzchni ziemi a z drugiej ich wynoszeniu lub zachowaniu tej samej wysokości. Słowem – z jednej strony skały są słabe i ulegają erozji czy obniżeniu (denudacja) a po drugiej – mają to gdzieś i stoją tak, jak stały.
Najsłynniejszą taką kuestą, ciągnącą się przez 100 km jest ta jurajska. Niesamowite widoki, ogromna różnica wysokości. Ta na Ponidziu, po prawej stronie Doliny Nidy wydaje się dużo niższa, ale występuje w skałach gipsowych, co jest polskim ewenementem. Pośród dość skromnych traw, gdzieniegdzie wołają o odnalezienie wychodnie gipsowych kryształów. Na szczytach garbów, lekko wyszorowanych przez erozję zamiast trawy piętrzą się, niczym ogródki skalne płachty unikalnej roślinności, zwanej fachowo murawami kserotermicznymi. To jedne z najbardziej magicznych zbiorowisk roślinnych. W Polsce, występują tylko w kilku regionach. To miejsce, gdzie zioła i kwiaty, uwielbiające całodzienne nasłoneczniennie, oddają non stop kojące zapachy i pokrywają ziemię, niczym ręcznie formowane klomby. Turzyce, dzwonki, posłonki czy rojniki. Większość otaczającej je flory to gatunki typowo stepowe, stąd miejsca takie to namiastka rejonów Europy południowo-wschodnie i Azji centralnej w Polsce.
Gratuluję bardzo udanych zdjęć i idealnej pogody. Ponidzie jest również rajem dla osób tropiących niespotykane rośliny: Dyptam Jesionolisty, Storczyki, Groszek Pannoński i słynny symbol Ponidzia – Miłek Wiosenny. Jeśli ktoś chciałby poznać początki Państwa Polskiego, zapraszam do Wiślicy. Warto na wycieczkę wybrać się z Przewodnikiem Świętokrzyskim, więc polecam swoje usługi: http://przewodnik.swietokrzyski.kurort24.pl/
Ponidzie oczarowało mnie na razie z okien samochodu, wprawdzie zapuściłam się w wiele bocznych dróg, ale to nie to samo co powędrować przez takie pola, krajobrazy i ciekawostki geologiczne. Piękne zdjęcia, dzięki za inspirację. Pozdrawiam
Rzeczywiście Ponidzie dla wielu jest krainą … nieistniejącą. G.
Świętokrzyskie owszem, Sandomierz – oczywiście, Kielce – wiadomo, zimno. A
tutaj trafia skromna część krajoznawczych pasjonatów, turystów rowerowych
czy kajakarzy na Nidę. Ale to w ramach turystyki zorganizowanej. Dla
turysty indywidualnego odnalezienie Ponidzia jest problemem.
A rejon jest piękny, urzeka swoimi krajobrazami! Dziękuję za piękne zdjęcia
i wpis przedstawiające ten rejon!
Rzeczywiście Ponidzie dla wielu jest krainą … nieistniejącą. G. Świętokrzyskie owszem wszyscy znają, Sandomierz – oczywiście kojarzy się z ojcem Mateuszem, Kurozwęki to bizony i park, Kielce – wiadomo, zimno. Tu trafia skromna część krajoznawczych pasjonatów, turystów rowerowych czy kajakarzy (na Łośną i Nidę). Ale kajakarze z reguły w ramach turystyki zorganizowanej. Dla turysty indywidualnego odnalezienie Ponidzia jako takiego jest problemem, w świadomości wielu taki rejon nie istnieje.
A rejon jest piękny, urzeka swoimi krajobrazami! Dziękuję za piękne zdjęcia i wpis !